19/ آذر/ 90- تولد دوسالگی یگانه دخترم

19/ آذر/ ٨٨ دنیا صدای گریه کودکی را شنید که اینک تنها بهانه برای خندیدن ماست

محیای گلم تولدت مبارک!!!

دختر نازم!!!

  نه در قالب پست و نوشته، بلکه در تمام روز و شب و ساعت و ثانیه های این دوسال، اثبات کردی که تمام زندگی من و بابایی هستی...

جشن میلادت را به پرواز می روم 

دراین خانگی ترین آسمانِ بی انتها 

آسمانی که نه برای من 

نه برای تو 

که تنها برای “ما ” آبیست . . .

دخترم، محیایم، زندگیم!!!

شما تنها کسی هستی که با عصبانیتها و فریاد های من، سریع مرا می بخشی و باز مرا میخواهی...بدون کینه ای در آن قلب کوچک و مهربانت!!!

قصوراتم را در مادری ببخش!!!

با تو میمانم...با تو میسازم...و با تو میمیرم!!!!

….جان ، خدا را به خاطر خلقت وجودت پاکت سپاسگذارم 

و برای سالروز آغاز زندگی تو خوشبختی بیشتر آرزو میکنم . . .