19/اردیبهشت/91

 سلام گلم.

 صبح بابایی ماشینو لازم داشت و ما هم با پویا اینا اومدیم. اون که همش خواب بود و شما هم دخمل خوبی بودی..

کتاب داستانتو با خودت بردی مهد و میدونم جنازش برمیگرده خونه

بابا علی طرفای ظهر بود که زنگ زد و اومد دم پژوهشکده. کارش هم تموم شده بود و من هم که لباس رزم پوشیده بودم، نرفتم ورزش و با شوهر گرامی رفتیم سلف و چلوکباب و سبزی پلو با ماهی خوردیم (البته برای شما هم یه مقدار کنار گذاشتم تا بیام دنبالت بدم نوش جان کنی) 

بابایی که اومدیم دم مهد کلی ذوق کردی و با هم بازی کردین و من هم طبق معمول عکاس باشی بودم..

لب و لوچه اتو قربون

محیا خوشحال از صعود:

آخه من بخاطر دستم زیاد نمیبرمت سمت سرسره و الان خوشحالی

بعد هم که اومدیم خونه و استراحت و شامم رو آماده کردم و با آنا و مامانیش رفتیم 7 حوض گردی !!! در نبود ما هم با تلفنهای مکرر، باز هم اطرافیان برای آخر هفته ما برنامه ریختن و جنگ میزبانی برای شب جمعه ، بین عمه مریم و خاله ندا و منه واسطه اون وسط تا 11 شب ادامه داشت و هیچکدام قصد تغییر زمان مهمونی رو نداشتن. من هم به باباعلی گفتم هیچ کدومشو نمیرم و میشینم خونه تا هیچکدوم ناراحت نشن 

ولش کن از خودت بگم..

این روزها کلمه کله پو رو یاد گرفتی و جاهای مناسب بکار میبری. به من و بابایی هم که عین نقل و نبات میگی..

کلی هم خودتو لوس میکنی و مثلا بچه میشی و میگی گَ گَ.. و میندازی خودتو تو بغلم..

رو پام بودی و میخواستی شبکه رو برات عووض کنم. بعد به بابایی گفتی کنترل رو بده.. بعدش هم چون ازمون دور بود گفتی: بابا علی کنتلُل رو پرت نکنیها!!!

گیره های لباسو میچسبونی زیر بلوزت و باهاشون میرقصی...جدیدا شبها همش تو خواب گریه میکنی. نمیدونم چرا؟

این سری جدید تراشه های الماسو خیلی نامرتب باهات کار کردم و شما هم جدی نگرفتی. ایشاله بعد مسئله خونه که فکرم کمی آروم شد میشینیم به پاش. عجله ای نیست فعلا

این پا اومد تو دوربین.. برید کنار