12/ بهمن/90

صبحت بخیر

یادمه مدرسه که بودیم این روزهای جشن بهمن رو خیلی دوست داشتم..کلاسها تق و لق بود و جشن و من هم دانش آموز فعال..همش در پی تمرین سرود و نمایش بودیم. یادش بخیر...

صبح لباس زیاد پوشوندمت. کاپشن و شلوتر سرهمی..به بابایی گفتم که نمیتونم ببرمت تو پارکینک، با اونهمه اسباب و اثاثیه که هر روز با خودم راه میندازم..چهار طبقه کار سختیه..گفت کمی صبر کنیم تا باهم بریم...

تو مهد هم فقط هستی اومده بود..بیدار شدی و یه توپ و یه عروسک گرفتی تا بخوابونیش..من فدای اون انگشترت بشم با اون دستای قشنگت که با حرکتاش حرفهاتو معنی دارتر میکنی...همه نزدیکانت فهمیدن که شما از همین سن، با حرکت دستات حرفاتو میزنی..مامان فدات بشه

دوربین همرام نبود با گوشیم عکسهای ناواضحی گرفتم..

اوضاع عمومی ات یه کم بهم ریخته آخه داری دوتا دندون آسیای پایین رو در میاری و بالایی هم که من متوجه نبودم هفته پیش زده بیرون..پاهات بدجوری تو پوشک سوخته..همراهی هم که نمیکنی تا ازت بگیرمش...مبارکت باشه دوندونای نازت گلکم ..امیدوارم به جنس دندونای من نبرده باشه....

این هم کار امروزت:

از دانشگاه با خاله سمی و خانم عابدی و دخترش محیا رفتیم پونک..تصمیم گرفتیم که شما بری خونه اون محیا و من و خاله سمی بریم بوستان بگردیم. و مامان مهربونش کلی بهتون رسید و خدا رو شکر بچه های خوبی بودین و با هم بازی میکردین

 و من و خاله سمی با خیال راحت یکی دوساعتی گشتیم اما هیچی پیدا نکردم..کمی هم خونشون نشستیم و شما دوتا راضی نبودیم بگردیم!! مامان محیا مصمم کرد که از همین لحظه دیگه پوشکش نکن و در عرض چند روز همه چی تموم میشه..ببینیم چی میشه..برگشتنی و چه ترافیکی!! دیگه بابایی اومده بود خونه و ما بعدش رسیدیم..و شام املت خوردیم..